Każdy, kto wybiera się na Ukrainę w Czarnohorę, Świdowiec czy Gorgany lub wraca z przejścia letniego albo innej wyprawy, choć na jeden dzień wstępuje do Lwowa. Jest to miasto niezwykłe pod każdym względem. Na jego niezwykłość złożyła się cała wielowiekowa historia - Lwów w zeszłym roku obchodził 750 lecie założenia. Czynnikami, które wpłynęły na jego urok i niepowtarzalność były głównie: położenie, historia i ludzie. Zapraszam do wędrówki po ulicach Lwowa oraz do poznania jego ciekawej historii.
Położenie
Lwów jest usytuowany, podobnie jak Rzym, na siedmiu wzgórzach. Dodaje to miastu urody, lecz przed wiekami to nie uroda, a niedostępność tych pagórków i ich naturalna zdolność do obrony sprowadziły tu ludzi. Lwów położony jest na tzw. wielkim europejskim dziale wód. Z jednej strony miasta wody spływają do Dniestru, a potem do Morza Czarnego, z drugiej strony do Bugu, a następnie do Bałtyku. Wynika z tego, iż Lwów leży na granicy dwóch zlewisk wodnych: Bałtyku i Morza Czarnego. Położenie to sprawia, że miasto to także pod względem klimatu, flory i fauny jest miastem wschodu i zachodu.
- Lwów został założony w około 1250 roku przez księcia Daniło Halickiego, który nazwał gród na cześć swego syna Kniazia Lwa.
- Gród nazywany był Lwowem przez Polaków, Lwiwem przez Ukraińców, Leopolis po łacinie, Lemgergiem przez Niemców i Lwihradem przez Czechów.
- W 1340 roku Lwów został zdobyty przez króla Polski - Kazimierza Wielkiego i od tej pory został prawnie uznany za polskie miasto.
- W 1356 roku król Polski nadał Lwowi prawa miejskie zgodnie z zasadami magdeburskimi. Miasto zostało umocnione Zamkiem Niskim oraz Wysokim i stało się dobrze bronioną twierdzą.
- Lwów rozwijał się bardzo szybko, napływała do niego ludność ze wschodu - Rusini, Ormianie, z południa Włosi, Węgrzy, z zachodu - Niemcy, Francuzi. Jednak najliczniejszą grupę mieszkańców Lwowa stanowili zawsze Polacy.
- Lwów znajdował się na szlaku handlowym z Europy Zachodniej nad Morze Czarne. Według tzw. prawa składowego wszyscy kupcy podążający ze wschodu i zachodu mieli obowiązek zatrzymać się we Lwowie na dwa tygodnie i handlować swoimi produktami. Dopiero po tym czasie mogli dalej pojechać w swoją drogę. Kupcy przywozili: jedwab, bawełnę, perły, kadzidła, przyprawy ze wschodu oraz zboża, miecze, dzbany, misy z cyny z zachodu. Mieszkańcy Lwowa bogacili się, budowali kamienice, dworki, świątynie.
- Pod koniec XIV wieku Lwów posiadał takie udogodnienia jak wodociągi, kanały, szpitale, łaźnie, bruki i kanały.
- W XV - XVI wieku do Lwowa przyjeżdżali znakomici architekci, rzeźbiarze, malarze z Europy Zachodniej. Wówczas powstały przepiękne kamienice znajdujące się na Rynku
(Czarna i Królewska), 
Kaplica Boimów, katedra rzymskokatolicka, klasztor Bernardynów. - W XVI - XVII wieku Lwów nazywany był Wenecją i Rzymem Wschodu. Rozwijała się tu kultura, kwitło życie artystyczne, na terenie miasta stapiały się elementy sztuki zachodnioeuropejskiego renesansu, manieryzmu i baroku z elementami bizantyjskimi, ormiańskimi i orientalnymi. Lwów był stolicą artystyczną Rzeczpospolitej.
- W XVII wieku Kolegium Jezuickie zostało zamienione na Akademię Lwowską.
- Za czasów Sasów powstała zachwycająca swą urodą katedra unicka św. Jura,
Kościół Dominikanów, 
Katedra Ormiańska 
i wiele innych ciekawych obiektów. - Po I rozbiorze Polski (1772) Lwów zostaje przyłączony do austriackiego Królestwa Galicji i Lodomerii. Pomimo wprowadzenia języka niemieckiego jako urzędowego, nadal mieszkańcy rozmawiali po polsku. Lwów pozostał ośrodkiem polskości.
- W 1867 roku rząd austriacki przyznał Galicji autonomię, co pozwoliło na wprowadzenie języka polskiego jako urzędowego oraz na nieskrępowany rozwój polskich instytucji i organizacji kulturalnych.
- Po I wojnie światowej, na terenie Lwowa toczyły się walki narodowo-wyzwoleńcze pomiędzy Polakami a Ukraińcami. Na Cmentarzu Łyczakowskim
znajdują się mogiły poległych młodych Polaków walczących o Polskość Lwowa (Cmentarz Orląt 
Lwowskich). - W okresie XX - lecia międzywojennego Lwów przeżył nową epokę rozwoju. Był trzecim, co do wielkości miastem Rzeczpospolitej. Mieścił się tu Uniwersytet Jana Kazimierza, rozgłośnia Polskiego Radia, lotnisko. Lwów liczył ponad 300 tys. mieszkańców, w tym przeszło 50% Polaków, 30% Żydów i 15% Ukraińców.
- Po drugiej wojnie światowej został przyłączony do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
- Od sierpnia 1991 roku w granicach Ukrainy.
- Lwów od zawsze był mieszanką narodowościową. Już w okresie średniowiecza, a następnie renesansu obok Polaków mieszkało tu wielu Rusinów, Żydów, Ormian. Także liczną grupę stanowili Niemcy i Grecy.
- Wraz z mieszanką kulturową wiązała się różnorodność wyznaniowa Lwowian. W mieście znajdowały się świątynie rzymskokatolickie, greckokatolickie, ormiańskie, prawosławne, unickie, także synagogi, a w późniejszym okresie kościół luteranów i kalwinistów.
- O Lwowie i we Lwowie pisano po polsku, po rusku, po francusku, po angielsku, po niemiecku, łaciną i orientalnym aszharabarem ormiańskim.
- Lwów od czasów zdobycia go przez króla Polski Kazimierza Wielkiego w XIV wieku był ośrodkiem polskości.
- To właśnie dzięki tak różnorodnym mieszkańcom, Lwów stał się niepowtarzalnym miastem Europy, będąc jednocześnie odzwierciedleniem dziejów Rzeczpospolitej.