Studencki Klub Górski

Przewodnik Richarda Goedeke zawiera opisy klasycznych dróg na wszystkie czterotysięczniki alpejskie. Autor nie ogranicza się do 91 szczytów figurujących na liście UIAA - w swojej książce uwzględnia także boczne, ale dość wyraziste wierzchołki, co daje imponującą liczbę 180 czterotysięczników. "Czterotysięczniki" są skierowane przede wszystkim do kolekcjonerów najwyższych wierzchołków Alp. Z tego powodu autor najczęściej nie wychodzi poza opis jednej, najprostszej drogi wejściowej, odstępując od tej zasady tylko przy największych szczytach. W wielu rozdziałach krótko wspominane są także co ważniejsze drogi wspinaczkowe oraz trasa wejścia pierwszych zdobywców, przeważnie zresztą stanowiąca dzisiejszą klasyczną drogę.

"Alpejskie Trzytysięczniki" Richarda Goedeke są kontynuacją słynnych "Czterotysięczników" tego autora. Jest to przewodnik w zasadzie uniwersalny, gdyż przedstawia trasy bardzo różnorodne: od dróg zupełnie niewymagających po trudne trasy lodowcowe i wspinaczkowe. Autor opisuje najłatwiejsze drogi wejściowe na cały szereg wierzchołków powyżej 3000 m n.p.m. Jest tych tras do wyboru kilkaset, co stanowi wielką zaletę tego przewodnika, gdyż umożliwia odnalezienie ciekawego górskiego celu absolutnie każdemu czytelnikowi. Drogi wejściowe na poszczególne szczyty zostały w książce przedstawione krótko i treściwie. Każdy opis poprzedzony jest stabelaryzowanymi informacjami na temat trudności wejścia, przewyższenia, czasu potrzebnego do pokonania drogi, szczegółowych map, czyhających na trasie niebezpieczeństw oraz wrażeń, jakie przynosi góra swojemu zdobywcy. Po ujętej w tabelce części informacyjnej następuje właściwy opis drogi. Rozpoczyna się on od krótkiej charakterystyki danego szczytu, z której można m.in. dowiedzieć się, kto i kiedy był jego pierwszym zdobywcą. Dalej czytelnik znajdzie wskazówki, jak dotrzeć do punktu startowego. Najbardziej szczegółowe części każdego rozdziału to oczywiście droga dojścia do schroniska (tu podano praktyczne dane co do możliwości noclegu) oraz opis samego podejścia na wierzchołek. Za pomocą załączonej poglądowej mapy można prześledzić drogę na szczyt i wstępnie ocenić swoje możliwości. W wielu rozdziałach autor oprócz najłatwiejszej drogi na szczyt podaje również dodatkowe warianty podejścia oraz przedstawia co ciekawsze sąsiednie wierzchołki. W Pierwszym tomie czytelnik znajdzie wybór trzytysięczników znajdujących się w Alpach: Berneńskich, Otztalskich, Urneńskich, Glarneńskich, Lechtalskich, Zillertalskich oraz w grupie Silvretty, Schobera, Samnaun, Verwall i Wysokich Taurach.

więcej

"Alpejskie Trzytysięczniki" Richarda Goedeke są kontynuacją słynnych "Czterotysięczników" tego autora. Jest to przewodnik w zasadzie uniwersalny, gdyż przedstawia trasy bardzo różnorodne: od dróg zupełnie niewymagających po trudne trasy lodowcowe i wspinaczkowe. Autor opisuje najłatwiejsze drogi wejściowe na cały szereg wierzchołków powyżej 3000 m n.p.m. Jest tych tras do wyboru kilkaset, co stanowi wielką zaletę tego przewodnika, gdyż umożliwia odnalezienie ciekawego górskiego celu absolutnie każdemu czytelnikowi. Drogi wejściowe na poszczególne szczyty zostały w książce przedstawione krótko i treściwie. Każdy opis poprzedzony jest stabelaryzowanymi informacjami na temat trudności wejścia, przewyższenia, czasu potrzebnego do pokonania drogi, szczegółowych map, czyhających na trasie niebezpieczeństw oraz wrażeń, jakie przynosi góra swojemu zdobywcy. Po ujętej w tabelce części informacyjnej następuje właściwy opis drogi. Rozpoczyna się on od krótkiej charakterystyki danego szczytu, z której można m.in. dowiedzieć się, kto i kiedy był jego pierwszym zdobywcą. Dalej czytelnik znajdzie wskazówki, jak dotrzeć do punktu startowego. Najbardziej szczegółowe części każdego rozdziału to oczywiście droga dojścia do schroniska (tu podano praktyczne dane co do możliwości noclegu) oraz opis samego podejścia na wierzchołek. Za pomocą załączonej poglądowej mapy można prześledzić drogę na szczyt i wstępnie ocenić swoje możliwości. W wielu rozdziałach autor oprócz najłatwiejszej drogi na szczyt podaje również dodatkowe warianty podejścia oraz przedstawia co ciekawsze sąsiednie wierzchołki. W drugim tomie czytelnik znajdzie wybór trzytysięczników znajdujących się w: dolinach Grödnertal (wł. Val Gardena) i Fassatal (wł. Val di Fassa),  Grupie Sesvenna i Livigno, Grupie Sextener Dolomiten (wł. Dolomiti di Sesto), Grupie Adamello-Presanella, Doliny Val di Cadore (niem. Cadoretal) i Val di Zoldo (niem. Zoldotal), Pala oraz w Alpach Retyckich.

więcej

Książka jest adresowana do szerokiego kręgu odbiorców i obejmuje swym zasięgiem niemal cały obszar Alp. Wśród 82 tras znajdują się wielodniowe przejścia turystyczne i łatwiejsze drogi wspinaczkowe, spośród których mogą wybrać coś dla siebie zarówno przeciętni turyści, jak i osoby bardziej zaawansowane w wysokogórskim rzemiośle. Opis każdej trasy zawiera krótki wstęp, blok informacyjny, oraz właściwy opis drogi. W bloku informacyjnym podano: dogodną porę roku, czas przejścia, trudności, potrzebny sprzęt, punkt wyjścia, wykaz schronisk stanowiących punkty etapowe, literaturę oraz - w miarę możliwości - adresy instytucji, w których można uzyskać dodatkowe informacje. Opis drogi podaje czas przejścia, różnice wysokości i szczegółowy przebieg każdego etapu. Większość tras została zilustrowana pięknymi rycinami autorstwa Jana Babicza. W przewodniku Czytelnik znajdzie również nieduże mapy graniowe z zaznaczonym przebiegiem niektórych dróg oraz praktyczne porady dotyczące bezpieczeństwa oraz wyposażenia niezbędnego podczas alpejskiej wędrówki

więcej

Przewodnik zawiera opisy 214 tras turystycznych i dróg wspinaczkowych na terenie najwyższych grup górskich Alp Francuskich tj. Masywu Ecrins, francuskiej części Alp Graickich (Masyw Vanoise, pasma graniczne) oraz Masywu Mont Blanc. Na początku każdego rozdziału znajdziemy informacje ogólne, a w wykazie schronisk - ich dane z informacjami na temat dojścia do nich, przejść do innych schronisk czy wejść szczytowych. Przewodnik opisuje szczegółowo rejon masywów: Mont Blanc i Ecrins oraz francuskie Alpy Graickie

Krótkie wprowadzenie na początku przewodnika i odrobina informacji na początek każdego rozdziału poprzedza opisy tras turystycznych i dróg wspinaczkowych. Opis schronisk podobny jak w pozostałych przewodnikach Jana Babicza: dane z informacjami na temat dojścia do nich, przejść do innych schronisk czy wejść szczytowych. Zawiera opisy od łatwych tras turystycznych do dróg wspinaczkowych szwajcarskiej części Alp. Znajdziemy tu informacje odnośnie Alp: Walijskich i Berneńskich oraz rejonu: Grimsel- Furka- Susten, Bergell i Bernina.